De fopspeen: een goede troost of een slecht idee?

Baby’s hebben vanaf de geboorte een zuigbehoefte. Dat is nodig om hen te kunnen voeden en door die reflex leren ze zichzelf troosten. Bij alle baby’tjes hanteer je het best de regel: een fopspeen kan, maar enkel in bed. Zo vermijd je dat je kleintje de hele tijd een tutje in de mond heeft. Er zijn ook kindjes die, zelfs wanneer ze geen honger hebben, een sterke zuigbehoefte hebben. Ook voor hen kan de fopspeen absoluut een goede troost zijn, maar hier is het belangrijk om ‘de tutjestijd’ te beperken.  

Baby’s krijgen in sommige gevallen een middenoorontstekingen door het gebruik van een fopspeen. Maar er is ook een belangrijk voordeel aan de fopspeen: onderzoek wijst namelijk uit dat kindjes die op een fopspeen zuigen minder risico lopen op wiegedood. Bovendien kan je baby bij gebrek aan een tutje op zijn duim gaan zuigen. En dan is de fopspeen toch een beter alternatief. Een tutje zit symmetrisch in de mond en heeft dus een minder nadelige invloed op de tandenstand dan de duim. Ten slotte is het gebruik van een fopspeen makkelijker af te leren dan het duimen!